Het Laatste Nieuws – 14/06/17

Nooit waren er in Vlaanderen meer vacatures als vandaag, en toch zit de helft van de werkzoekenden langer dan een jaar thuis. Minister Muyters ziet heil in werkstages, maar maakt zich geen illusies. “De zeer langdurig werklozen krijg je heel moeilijk aan de slag.”

Het regent hoopvolle berichten over onze economie. Gisteren meldde de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) dat de Belgische werkloosheidsgraad tegen eind dit jaar weer op het niveau van voor de economische crisis komt. In het Vlaams Gewest is het aantal werkzoekenden al 22 maanden aan een stuk aan het dalen tot een goeie 201.762 afgelopen mei. Het zijn er minder dan het recordaantal vacatures dat momenteel openstaat bij de VDAB: 242.192. En toch moeten de bedrijven vechten om die ingevuld te krijgen. “Er blijft een enorme mismatch tussen vraag en aanbod”, zegt Vlaams Parlementslid Emmily Talpe (Open Vld). “Eén van de knelpunten is het grote aantal langdurig werkzoekenden.”

Beroepswerklozen

Ze vroeg bij minister van Werk Philippe Muyters (N-VA) cijfers op over de duurtijd van de werkloosheid. Die tonen een aantal positieve evoluties, maar nog altijd heel veel redenen tot bezorgdheid. “Het goede nieuws is dat bijna één werkloze op de drie minder dan zes maanden werkzoekend is. Eén op de twee werklozen zit minder dan één jaar thuis. Over deze groep hoeven we ons geen grote zorgen te maken aangezien de VDAB hen snel een traject op maat aanbiedt”, aldus Talpe.

Zorgwekkender is de vaststelling dat het aantal werklozen dat langer dan één jaar zonder werk zit de andere helft van onze werklozenpopulatie uitmaakt. “Eén werkloze op de vijf wacht al tussen de twee en vijf jaar op een nieuwe job. En nog eens bijna één op tien werklozen (9%) is tussen de vijf en tien jaar thuis. De meeste zeer langdurig werklozen kampen met meervoudige medische of psychische problemen. Dat hypothekeert hun competenties en uiteindelijk hun jobkansen. 359 onder hen zijn langer dan 25 jaar werkloos. Negen slagen erin om al meer dan 40 jaar een werkloosheidsuitkering te ontvangen. Men zou sommigen onder hen kunnen bestempelen als beroepswerklozen”, aldus het Ieperse parlementslid.

Tot voor kort kende de Vlaamse regering RSZ-kortingen toe aan bedrijven die langdurig werklozen in dienst namen, maar Muyters is daarmee gestopt. “Omdat dit niet werkte”, reageert zijn woordvoerder. “Bij langdurig werklozen is de loonkost geen probleem, maar wel het gebrek aan ervaring. Als je vijf jaar niet hebt meegedraaid in een wereld die razendsnel verandert, ben je gewoon niet gegeerd door werkgevers – hoeveel geweldige diploma’s je ook hebt. Daarom zetten wij nu volop in op korte werkstages in bedrijven. Dat begint zijn vruchten af te werpen. In de jongste VDAB-statistieken blijkt dat de groep die langer dan 2 jaar werkzoekend is, krimpt.”

Toch maakt Muyters zich geen illusies. “Je zit gewoon met een stock van zeer langdurig werklozen die nog heel moeilijk aan het werk te krijgen is. Bij hen is niet alleen ervaring een probleem, maar ook attitude. Voor die groep moet je beginnen denken aan wijkwerken, zoals kinderen de straat helpen oversteken of maaltijden serveren op school”, aldus Muyters’ woordvoerder.

Heksenjacht

Talpe stelt zich de vraag of mensen die al meer dan 25 jaar thuiszitten en psychische problemen hebben, nog hun plaats hebben in de werkloosheidsverzekering. “Zonder een heksenjacht te willen organiseren, kunnen deze mensen beter elders opgevangen worden. Voor de groep die wel nog naar een job geleid kan worden, moeten we van de piek in vacatures gebruikmaken om het activeringsbeleid te intensiveren en meer in te zetten op controle en sanctionering.”

DIETER DUJARDIN

Bron: Het Laatste Nieuws 14/06/17, pg 4